“Τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου, η 47ετής συμμετοχή της Βρετανίας στο μεγαλύτερο επίτευγμα της μεταπολεμικής Ευρώπης τερματίστηκε, όχι με κρότο αλλά μάλλον με έναν λυγμό” γράφει (παραπέμποντας στο γνωστό στίχο του T.S. Eliot) ο Καθηγητής, Γιώργος Παγουλάτος, Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, στην Καθημερινή της Κυριακής. Ο Γ. Παγουλάτος ασκεί σκληρή κριτική σε όσους, ανεπίγνωστοι του γεγονότος πως την περασμένη Παρασκευή το βράδυ επικυρωνόταν ο υποβιβασμός μιας Μεγάλης Βρετανίας σε Μικρά Αγγλία, χαιρέτησαν την αποχώρηση της χώρας τους από την Ε.Ε. Εάν η Βρετανία επιλέξει να ανταγωνιστεί την Ευρώπη αποδεσμευόμενη πλήρως από τους ευρωπαϊκούς κανόνες της ενιαίας αγοράς, τότε αυτό θα κινδύνευε να αποδυναμώσει το κεκτημένο της ενιαίας αγοράς και για την ίδια την Ε.Ε., αλλά και να ωθήσει σε μια αμοιβαία στροφή προς μεγαλύτερο προστατευτισμό. Κάτι τέτοιο, υποστηρίζει, θα ήταν αμοιβαία επιβλαβές, διπλασιάζοντας τις ήδη αμοιβαία ζημιογόνες επιπτώσεις του Brexit. Ο κ. Παγουλάτος υπογραμμίζει ότι στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, τόσο η Βρετανία όσο και η Ε.Ε., έχουν κάθε συμφέρον να παραμείνουν όσο το δυνατόν στενότερα συνδεδεμένες. Επισημαίνει πως, σε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων, η Βρετανία έχει ταυτόσημες ή συγκλίνουσες απόψεις με την ΕΕ: από τη Μέση Ανατολή και το Ιράν μέχρι την υπεράσπιση των πολυμερών διεθνών θεσμών και του ελεύθερου παγκόσμιου εμπορίου, τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, την πολιτική απέναντι στην Κίνα και το 5G, και άλλα. Αυτά όλα φέρνουν την Βρετανία κοντύτερα στην Ευρώπη από ό,τι η περίφημη «ειδική σχέση» (special relationship) της Βρετανίας με τις ΗΠΑ θα υποδείκνυε. Μια σχέση άλλωστε τόσο «ειδική» ώστε μόνο ένα από τα δύο μέρη να την γνωρίζει, όπως είχε κάποτε σαρκάσει ο Χέλμουτ Σμιτ.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ