Στο σημείο μηδέν βρίσκεται ξανά η Μέση Ανατολή, και ο ασκός του Αιόλου άνοιξε ουσιαστικά με την απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη συμφωνία για τα πυρηνικά και την επιβολή κυρώσεων στο Ιράν, οι οποίες συνοδεύτηκαν από μία άτυπη συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και άλλων σουνιτικών μοναρχιών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Όπως επισημαίνει στο άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Σπουδών Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συντονιστής του Προγράμματος Ασφάλειας και Τουρκίας στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Παναγιώτης Τσάκωνας, αυτά τα γεγονότα δημιούργησαν ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων για τη σταθερότητα της περιοχής. Ο κ. Τσάκωνας εξηγεί πως όσο το παιχνίδι θα αγριεύει, θα παίζεται καλύτερα από εκείνους που είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν. Aυτοί δεν είναι άλλοι από τη Ρωσία και την Τουρκία. Από την πλευρά του, ο ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος, εξηγεί πως η εκτέλεση του Σουλεϊμανί ανέδειξε τα διλήμματα που θα αντιμετωπίζει η Δύση όταν θέλει να εμπλακεί σε περίπλοκες περιφερειακές συγκρούσεις, όπου τα κράτη όχι μόνο δεν είναι οι μοναδικοί δρώντες, αλλά πολλές φορές ούτε οι βασικοί. Σύμφωνα με τον Δρα Αθανάσιο Μανή, ερευνητή σε θέματα Τουρκίας και Μέσης Ανατολής στο ΕΛΙΑΜΕΠ, το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Βρετανία και η Ε.Ε. είναι αποφασισμένες να αναλάβουν πρωτοβουλίες, που θα πείσουν Ουάσινγκτον και Τεχεράνη να αποφύγουν μία απευθείας σύγκρουση ή έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων μέσα στο Ιράκ. Κάτι που θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα αλλά και την περιοχή. Ο Δρ. Μιχάλης Μυριάνθης επισημαίνει από την πλευρά του ότι η πίεση που ασκείται στο Ιράν, όχι μόνο από τη διεθνή κοινότητα, αλλά και από τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις στο εσωτερικό της χώρας, είναι πιθανό να ωθήσουν την Τεχεράνη σε κλιμάκωση, παρά σε καταλλαγή. Η συσσωρευμένη αγανάκτηση και ο φανατισμός ήταν ανέκαθεν κακοί σύμβουλοι, λέει ο Δρ. Μυριάνθης.
Διαβάστε τα άρθρα του Φακέλου Ιράν εδώ.