«Η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δείχνει ξεκάθαρα την ανάγκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δημιουργήσει ένα Ενιαίο Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου και να υποστηρίξει τις χώρες-μέλη στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στην υποχρέωσή τους να παρέχουν επαρκή διεθνή προστασία»
Δήλωση της Επιτρόπου Εσωτερικών Υποθέσεων, Cecilia Malmström, 21 Ιανουαρίου 2011.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο Κανονισμός Δουβλίνου ΙΙ έχει επιτύχει το στόχο του, αν υποθέσουμε ότι ο βασικός σκοπός ήταν να μεταθέσει μέρος (ή και όλο) το βάρος της εξέτασης των αιτημάτων ασύλου στην περιφέρεια της ΕΕ. Εάν, όμως, ο στόχος του Κανονισμού ήταν ο εξορθολογισμός του συστήματος ασύλου στην Ευρώπη, αυτό δεν επιτεύχθηκε. Αντιθέτως η εφαρμογή του Δουβλίνου ΙΙ είχε σοβαρές επιπτώσεις που έγιναν αισθητές κυρίως στις χώρες της Νότιας Ευρώπης οι οποίες, όντας οι πρώτες ασφαλείς χώρες υποδοχής των αιτούντων άσυλο από Αφρική και Ασία, αντιμετώπισαν δυσανάλογες πιέσεις στις οποίες δεν κατάφεραν πάντα και να ανταπεξέλθουν….
Για μια συνοπτική ανάλυση των επιπτώσεων του Δουβλίνου ΙΙ και του αδιεξόδου της διαχειρισης του ασύλου στην Ευρώπη καθώς και για την ελληνική περίπτωση βλέπε: Άννα Τριανταφυλλίδου και Αγγελική Δημητριάδη, Η Διαχείριση του Ασύλου στην Ευρώπη, Εφαρμογές Δημοσιου Δικαίου Ι/2011, ετος 24ο, σελ. 22-26.