Paul–Adrien Hyppolite, Απόφοιτος των Οικονομικών του the École normale supérieure (Παρίσι) και επισκέπτης επιστήμονας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Στη βάση ενός νέου συνόλου δεδομένων, εξερευνώ τη δυναμική της συσσώρευσης του εθνικού πλούτου στην Ελλάδα από το 1997, και προτείνω μια προκλητική για τη σκέψη, αφήγηση των αιτιών της Ελλληνικής ύφεσης. Δείχνω ότι περίπου τα δύο τρίτα της αύξησης του εξωτερικού δημόσιου χρέους στην προ-κρίσης περίοδο μέσα στην ευρωζώνη μπορεί να αποδοθεί σε άλλους παράγοντες εκτός από τη φορολογική απειθαρχία. Η αύξηση του πλούτου λόγω της φούσκας των ακινήτων είχε ως αποτέλεσμα ένα χαμηλό επίπεδο εθνικής αποταμίευσης, και άσκησε πίεση στην κυβέρνηση να δανειστεί από το εξωτερικό προκειμένου να ανανεώσει το χρέος που εκδίδει στην εγχώρια αγορά και για να χρηματοδοτήσει επενδύσεις σε κεφαλαιουχικά αγαθά. Συγκριτικά με την Ισπανία και την Ιρλανδία, δύο εξηγήσεις μπορεί να είναι υπεύθυνες για την αύξηση του εξωτερικού δημόσιου- αντί εταιρικού- χρέους κατά την περίοδο προ της κρίσης: (i) το μικρότερο μέγεθος των επιχειρήσεων που είχαν σχετικά περιορισμένη πιστωτική δύναμη και περιορισμένη πρόσβαση σε εξωτερική χρηματοδότηση, και (ii) το αρχικά μεγαλύτερο μέγεθος του κυβερνητικού ισολογισμού -σε όρους περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων- που δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο κίνητρο για την ανανέωση του υφιστάμενου εγχώριου χρέους και την επένδυση σε περιουσιακά στοιχεία μέσω εξωτερικών δανείων.