Δημήτρης Ψαράκης, Οικονομολόγος
Η οικονομική κρίση αποκάλυψε την ανάγκη για μια υγιή δημοσιονομική πολιτική στην ΕΕ. Η φορολογία είναι ένα σημαντικό συστατικό για την δημοσιονομική εμβάθυνση της Ενιαίας Αγοράς. Η υπόθεση LuxLeaks κατέστησε φανερό πως είναι αδύνατον για την Ενιαία Αγορά να λειτουργεί χωρίς στρεβλώσεις αν δεν υπάρχει μια πιο συνεκτική προσέγγιση βασισμένη σε κανόνες. Σύμφωνα με την ανάλυση της Διαδικασίας Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, η προσέλκυση επιχειρηματικών επενδύσεων στην περίοδο μετά την κρίση, έχει μειωθεί θεαματικά για τα κράτη μέλη που βρίσκονται σε προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, ενώ το Λουξεμβούργο είναι 216% πιο ελκυστικό. Αυτή είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη επιζήμιου φορολογικού ανταγωνισμού που διευκολύνει την φοροδιαφυγή, την φόρο-αποφυγή και τον επιθετικό φορολογικό σχεδιασμό. Υποδεικνύει επίσης ότι στο πεδίο της φορολογικής διαφάνειας, η μέθοδος φορολογικού συντονισμού, η επικρατούσα μέθοδος διακυβέρνησης για τη διαχείριση των φορολογικών θεμάτων εντός αγοράς, έχει αποτύχει. Συνεπώς, μια πιο εναρμονισμένη προσέγγιση είναι αναγκαία. Ωστόσο, οι υποστηρικτές της φορολογικής εναρμόνισης που την βλέπουν ως μια εναλλακτική μέθοδο διακυβέρνησης για τον φορολογικό συντονισμό, έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πολιτική αντίσταση του Συμβουλίου, της Επιτροπής και της συντηρητικής πτέρυγας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται το ζήτημα της φορολογικής εναρμόνισης ως προς το λειτουργικό της όφελος σαν απαραίτητο εργαλείο μεγιστοποίησης ευημερίας για τον έλεγχο των ανεπαρκειών της αγοράς και όχι σαν ένας κανόνας για την αναδιανομή του πλούτου.