Σε εκδήλωση που διοργάνωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ την Δευτέρα 13 Ιουλίου στο Αμφιθέατρο «Γιάννος Κρανιδιώτης» του Υπουργείου Εξωτερικών, ο δημοσιογράφος και φωτογράφος των Washington Times, Ιάσων Αθανασιάδης, κατέθεσε την προσωπική του μαρτυρία, μετά την πρόσφατη αποφυλάκισή του από τις φυλακές της Τεχεράνης. Ο Ιάσων Αθανασιάδης επισκέφθηκε το Ιράν με στόχο τη δημοσιογραφική κάλυψη των προεδρικών εκλογών, και κατά την έξοδό του από τη χώρα συνελήφθη από την αστυνομία με την κατηγορία της κατασκοπίας, η οποία επισύει ποινή φυλάκισης από 10 χρόνια μέχρι και θάνατο. Ηταν ο πρώτος ξένος δημοσιογράφος που συνελήφθη στο Ιράν εδώ και 20 χρόνια, ενώ ήδη 41 Ιρανοί συνάδελφοι του βρίσκονται φυλακισμένοι, σε μια κίνηση εκφοβισμού προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας από το καθεστώς.
Ο κ. Αθανασιάδης διήγήθηκε με γλαφυρό τρόπο τόσο την πρώτη επαφή με το Ιράν το 2004, όσο και τις δύσκολες στιγμές της σύλληψής του. Από φοιτητής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν την περίοδο του μεταρρυθμιστή Χαταμί που βίωσε την απόλυτη ελευθερία κινήσεων, στον τρόμο του να κρατήσει φανερά σημειώσεις στους δρόμους της Τεχεράνης το βράδυ των εκλογών. Οι περιγραφές του ζωντανές: Η ιερή πόλη Κομ, προπύργιο του σκληροπυρηνικού πρωθυπουργού και των μουλάδων, στην οποία βρέθηκε για να πιάσει τον παλμό της νίκης Αχμαντινεζάντ. Εκεί συνελήφθη για πρώτη φορά ενώ τραβούσε φωτογραφίες και εστάλη πίσω στην Τεχέρανη. Η Τεχεράνη, πόλη που περιμένει να βιώσει την αλλαγή, παρά τις πληροφορίες για επικράτηση του Αχμαντινεζάντ. Οι διακοπές ρεύματος, το κυκλοφοριακό, «πως γίνεται 40 εκατομμύρια ψήφοι να μετρήθηκαν σε 12 ώρες;» αναρωτιέται με τους συναδέλφους του. Οι βουβές διαδηλώσεις των υποστηρικτών του Μουσαβί και το ομαδικό «σσσσσσσσσσ» όταν κάποιος προσπαθούσε να φωνάξει. Τα χτυπήματα της «ιδεολογικής αστυνομίας» σε γυναίκες και αντιφρονούντες που απλώς περπατούσαν στο πεζοδρόμιο. Η σύλληψη στο αεροδρόμιο, η ευγένεια των ιρανών ανακριτών, το κελί με το χαλί και το τσάι αλλά και η αβεβαιότητα για το τι θα επακολουθήσει. Η άμεση παρέμβαση της Ελληνικής Πρεσβείας στην Τεχεράνη και η ήπια διπλωματία που χρησιμοποιήθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και εκτιμήθηκε από την ιρανική πλευρά, οδήγησαν στην απελευθέρωσή του μετά από 21 μέρες.
Σε εκτίμηση του για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, ο κ. Αθανασιάδης παραδέχθηκε πως ο ιρανικός λαός εναπόθεσε αρκετές ελπίδες στον τωρινό Πρόεδρο γιατί δεν προερχόταν από την τάξη των κληρικών, αλλά ήταν ένας τεχνοκράτης που πίστευαν πως μπορούσε να ανταποκριθεί στη καθημερινή διακυβέρνηση της χώρας, δίνοντας λύση στα προβλήματα του λαού. Διέθεσε πολλά χρήματα στην επαρχία για έργα υποδομής, επανέφερε στο προσκήνιο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και δημιούργησε ένα κράτος ασφαλείας αυξάνοντας τη δύναμη της αστυνομίας.
Στο Ιράν τη στιγμή αυτή μαίνεται ένας πολιτιστικός πόλεμος κατά τον Ιάσωνα Αθανασιάδη. Τα παραδοσιακά στοιχεία μάχονται των νεωτεριστών, πάντα όμως στο πλαίσιο της ισλαμικής θεοκρατίας. Αυτοί που θα επικρατήσουν θα κρίνουν και τη μορφή του καθεστώτος: εσωτερική μεταρρύθμιση ή διατήρηση των άρρηκτων παραδοσιακών στοιχείων; Με τις πρόσφατες εκλογές, υπήρχε πρόσφορο έδαφος για μια βελούδινη επανάσταση. Ωστόσο, η επικράτηση για άλλα 4 χρόνια του Αχμαντινεζάντ δείχνει την ισχυροποίηση της παραδοσιακής πτέρυγας. Η κυβέρνηση κατέστειλε τις ταραχές και κέρδισε τους δημόσιους χώρους, στρατικοποιώντας την καθημερινότητα. Το αύριο είναι άγνωστο, πόσο μάλλον το μέλλον, σε 4 χρόνια που θα διεξαχθούν οι επόμενες προεδρικές εκλογές.
Και η Ελλάδα; Έχει κάποιο ρόλο σε όλα αυτά; Σύμφωνα με τον Αθανασιάδη, η Ελλάδα έχει επιρροή ως χώρα με μεγάλο πολιτισμό και ως σταυροδρόμι ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, που τη βοηθά πάντα να κρατά τη δική της στάση διαμορφωμένη από τα ιδεώδη Δύσης και Ανατολής. Οι Ιρανοί παρότι δαιμονοποιούν Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς και την ΕΕ συνολικά, βλέπουν στην Ελλάδα μια εξισορροπιστική δύναμη με το δικό της ήπιο τόνο.
Τη συζήτηση συντόνισε ο Καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Δείτε το βιογραφικό του κ. Αθανασιάδη (PDF)