“Με εγκληματολογικούς όρους, το «σπριντ» που έκανε ο «Ινδιάνος» για να γκρεμίσει τον αστυνομικό από τη μοτοσικλέτα ή η ευκολία με την οποία ο ανθυπαστυνόμος ανέσυρε το κλομπ για να χτυπήσει τον διαμαρτυρόμενο, είναι το «πέρασμα στην πράξη». Πολύ προτού ξεκινήσει το «σπριντ» ή ανασύρει το κλομπ, ο θύτης έχει υπερβεί πολλά εμπόδια. Τέτοια είναι η ηθική απαξία της πράξης του, η απειλή της τιμωρίας του, η πιθανότητα της αποτυχίας στην πράξη και η βλάβη που ξέρει ότι θα προκαλέσει στο θύμα του. Αφού υπερπηδήσει στη συνείδησή του αυτά, ο θύτης δεν φρενάρει πια.
Το κύριο ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι ότι λύθηκαν τα εσωτερικά φρένα του «Ινδιάνου» ή του αστυνομικού, αλλά αφορά τα εξωτερικά φρένα, δηλαδή κανόνες και θεσμούς, που είναι ετερόφωτοι. Δηλαδή οι κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης και οι θεσμοί της δημοκρατίας είναι τόσο στέρεοι όσο θεωρούνται στέρεοι από εκείνους που αυτοβούλως υπάγονται σε αυτούς. Είναι εκπληκτικό το πόσο αργά σχηματίζεται η κοινή πεποίθηση ότι τα εξωτερικά φρένα είναι γερά και πόσο γρήγορα η πεποίθηση αυτή μπορεί να διαλυθεί, συμπαρασύροντας και τα φρένα.”
Γράφει ο Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος σε άρθρο του για την Καθημερινή.
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.