Η ύφεση που προκάλεσε η πανδημία του Covid-19 το προηγούμενο έτος δεν άφησε ανεπηρέαστη την αγορά εργασίας. Όπως δείξαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, η αύξηση της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ήπια σε σύγκριση με αυτή σημειώθηκε στις ΗΠΑ, αλλά εμφάνισε σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των κρατών μελών. Στην παρούσα ανάρτηση εστιάζουμε στην πορεία του ποσοστού ανεργίας ανά ηλικιακή κατηγορία. Ο διαχωρισμός αυτός μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε εάν η κρίση που συνόδευσε την πανδημία επηρέασε περισσότερο τους νεότερους ή τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζομένους.

Συγκεκριμένα, αντλούμε ετήσια δεδομένα του ποσοστού ανεργίας από τον ΟΟΣΑ για το έτος 2020, το έτος της πανδημίας, και το 2019, το προηγούμενο έτος. Οι δύο στήλες στα αριστερά παρουσιάζουν το ποσοστό ανεργίας για τους νέους (15-24 ετών), ενώ οι δύο στήλες στα δεξιά παρουσιάζουν το ποσοστό ανεργίας για όλες τις υπόλοιπες ηλικιακές κατηγορίες (άνω των 24).

Παρατηρούμε ότι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης η ανεργία των νέων αυξήθηκε πολύ περισσότερο από την ανεργία των ατόμων άνω των 24 ετών. Συγκεκριμένα, η ανεργία των νέων σημείωσε ποσοστιαία αύξηση της τάξεως του 10% (από 15,1% σε 16,6%) έναντι αύξησης 6,5% των υπολοίπων ηλικιακών κατηγοριών (από 5,9% σε σε 6,3%). Σε επίπεδο κρατών-μελών παρατηρούμε σημαντικές διαφοροποιήσεις. Για παράδειγμα, η ανεργία των νέων στη Γερμανία αυξήθηκε λιγότερο από τον μέσο όρο (7,7%), και παρέμεινε πολύ χαμηλά -στο χαμηλότερο επίπεδο σε σύγκριση με όλα τα άλλα κράτη-μέλη. Όσον αφορά τις χώρες που σημείωσαν τη μεγαλύτερη ύφεση, δηλαδή την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα, παρατηρούμε ότι η Ισπανία σημείωσε σημαντικές αυξήσεις τόσο στην ανεργία των νέων (17,6%) όσο και σε εκείνη των υπολοίπων ηλικιακών ομάδων (9,4%). Απεναντίας, η Ιταλία και η Ελλάδα σημείωσαν μειώσεις στην ανεργία τόσο των νεότερων όσο και των μεγαλύτερων ηλικιών. Συγκεκριμένα, η ανεργία των νέων στην Ελλάδα παρουσίασε οριακή πτώση παραμένοντας σε επίπεδα της τάξεως του 35%, ενώ η ανεργία των υπόλοιπων ηλικιών μειώθηκε κατά 5,6%. Αντίστοιχα κυμάνθηκε η μεταβολή του ποσοστού ανεργίας στην Ιταλία, με την ανεργία των μεγαλύτερων ηλικιών να παρουσιάζει μείωση της τάξεως του 7,4%.

Συνοψίζοντας, η αύξηση του μέσου όρου της ανεργίας σε νεότερες ηλικίες μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι οι νέοι εργάζονται κυρίως στην εστίαση αλλά και σε άτυπες μορφές απασχόλησης οι οποίες επλήγησαν περισσότερο από την κρίση και τα περιοριστικά μέτρα. Η εξήγηση των σημαντικών διαφοροποιήσεων στη μεταβολή της ανεργίας μεταξύ των χωρών της ΕΕ χρήζει περαιτέρω έρευνας. Μία πιθανή εξήγηση είναι η διαφορετική ένταση των προγραμμάτων βραχυχρόνιας εργασίας, τα οποία προστάτευσαν τους εργαζομένους από την ανεργία. Σε κάθε περίπτωση, θα αποκτήσουμε μια καθαρότερη εικόνα για τις επιπτώσεις της πανδημίας στην αγορά εργασίας όταν οι οικονομίες επανέλθουν σε μια κατάσταση κανονικότητας και τα προστατευτικά μέτρα έχουν πλέον αποσυρθεί.