Το ζήτημα των οικονομικών ανισοτήτων έχει αναδειχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα επιστημονικής έρευνας, αλλά και πολιτικής αντιπαράθεσης διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Αν και η συζήτηση έχει επικεντρωθεί περισσότερο στην εισοδηματική ανισότητα, κυρίως λόγω της διαθεσιμότητας περισσότερων και καλύτερων στοιχείων, μια ιδιαίτερα σημαντική διάσταση του ζητήματος των ανισοτήτων είναι αυτή της ανισότητας πλούτου.

To παραπάνω διάγραμμα απεικονίζει την πορεία του δείκτη ανισότητας Gini αναφορικά με την κατανομή του καθαρού πλούτου (net wealth) στις χώρες της Ευρωζώνης από το 2010 και έπειτα.

Ο καθαρός πλούτος ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ των συνολικών περιουσιακών στοιχείων και χρεών των νοικοκυριών. Ο δείκτης Gini που μετρά την ανισότητα παίρνει τιμές από 0 μέχρι 1, με το 0 να υποδηλώνει την απόλυτη ισότητα μεταξύ των νοικοκυριών και το 1 να δηλώνει την απόλυτη ανισότητα. Στο διάγραμμα παρουσιάζονται οι τιμές του δείκτη Gini για τον καθαρό πλούτο για τα έτη 2010, 2013 και 2017, με τα τελευταία να είναι τα πιο πρόσφατα.

Παρατηρούμε ότι το διάστημα που ακολούθησε το ξέσπασμα της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους του 2018, οι χώρες της Ευρωζώνης παρουσίασαν μεγάλη διαφοροποίηση αλλά και συχνά μεγάλες μεταβολές όσον αφορά την ανισότητα του πλούτου. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα για το 2017, η πιο άνιση χώρα της Ευρωζώνης είναι η Ολλανδία, ακολουθούμενη από την Κύπρο, τη Γερμανία, και την Αυστρία. Απεναντίας, οι χώρες που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη ισότητα πλούτου είναι η Σλοβακία, η Πολωνία, η Λιθουανία, και η Σλοβενία. Η Ελλάδα βρίσκεται χαμηλά στην κατάταξη του δείκτη Gini, υποδηλώνοντας ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο ανισοτήτων, παρουσίασε ωστόσο αυξητικές τάσεις κατά τη διάρκεια τα κρίσης, καθώς μεταβλήθηκε από το 0,55 στο ξεκίνημα της κρίσης, στο 0,6 το 2017.

Ο δείκτης ανισότητας του πλούτου μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την κατανομή του πλούτου στις διαφορετικές οικονομίες της Ευρωζώνης. Θα πρέπει ωστόσο να ερμηνεύεται με προσοχή, καθώς η διαφοροποίηση και η μεταβολή της ανισότητας πλούτου επηρεάζεται από ένα πλήθος παραγόντων όπως οι αξίες των τιμών των ακινήτων, η πορεία της αξίας των χρηματοπιστωτικών αγαθών, το επίπεδο αποταμίευσης, ο δανεισμός, ο χρηματοπιστωτικός αλφαβητισμός, οι διαγενεακές μεταβιβάσεις και άλλα. Επιπλέον, η κατανομή του πλούτου τείνει να επηρεάζεται και από μακροοικονομικές πολιτικές όπως η νομισματική πολιτική και η φορολογία των κεφαλαιουχικών κερδών.