Slavi-studies1Σε αυτό το κείμενο εργασίας, ο Δρ. Θεοχάρης Γρηγοριάδης και ο κος. Βλάντης Ιορδανίδης αναλύουν τις ελληνορωσικές σχέσεις από την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης. Η ρωσική εξωτερική πολιτική την περίοδο της μετάβασης αλλά και ύστερα από αυτήν έχει καθοριστεί από την προσήλωση της Ρωσίας στην διατήρηση της οικονομικής της επιρροής στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι παράγοντες που ενισχύουν τη θέση της Μόσχας στις διεθνείς υποθέσεις επί Πούτιν είναι η στέρεα δημοσιονομική της κατάσταση και η ικανότητά της να προωθήσει πρωτοβουλίες περιφερειακής ενοποίησης όπως η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση και η BRICS. Η προσέγγιση της ελληνικής και της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής δεν κατέστη ποτέ δυνατή εκτός του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης; η μόνη εξαίρεση ήταν η περίοδος της διακυβέρνησης Καραμανλή και τα ατελέσφορά της σχέδια για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Το διαρκές αδιέξοδο στις ελληνορωσικές σχέσεις οφείλεται στους πολιτικούς υπολογισμούς και των δύο πλευρών. Η Ελλάδα ειναι απίθανο να θεωρήσει την σχέση της με τη Ρωσία πιο σημαντική από τους πολιτικούς και οικονομικούς της δεσμούς με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ρωσία ως ρεαλιστικός παίκτης στην διεθνή πολιτική ακολουθεί μια στρατηγική και λιγότερο θεσμική προσέγγιση στις διμερείς της σχέσεις, με αποτέλεσμα να αποκλείει ντε φάκτο την Ελλάδα και ίσως και την Κύπρο από το πεδίο του άμεσου ενδιαφέροντός της. Η δημιουργία της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης και η σταθερή βελτίωση των ρωσοτουρκικών σχέσεων έχουν μειώσει τα αμοιβαία οφέλη από την προσέγγιση Μόσχας-Αθήνας, με δεδομένο και τον ισχυρό δυτικό προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής τάξης.

Κείμενο Εργασίας 54/2014: Greek-Russian Relations I: Foreign Policy and Diplomacy

Συγγραφείς:  Θεοχάρης Γρηγοριάδης – Βλάντης Ιορδανίδης