Η ΕΕ αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο δίλημμα στην ιστορία των ευρωτουρκικών σχέσεων, καθώς πλησιάζει ο χρόνος για το επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο. Από την μία πλευρά, το να προσφέρει περισσότερα, ειδικά όσον αφορά τη διάσωση της αδύναμης τουρκικής οικονομίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί από την τουρκική ηγεσία ως έλλειψη ισχύος, αλλάζοντας ουσιαστικά ελάχιστα την τουρκική στάση ως προς τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, η ενεργοποίηση των κυρώσεων μπορεί να έχει καταλυτική επίδραση στη συμπεριφορά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και να φέρει πιο κοντά μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ελλάδα. Η τρίτη επιλογή, να παραμείνει απαθής, ελπίζοντας ότι η Τουρκία θα αποκλιμακώσει, δεν φαίνεται επίσης να αποτελεί επιλογή, διότι οι συνεχείς μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας δημιουργούν προηγούμενο στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών της EE, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το σενάριο ότι η Τουρκία θα μπορούσε να προσπαθήσει να τρυπήσει τον βυθό αμφισβητούμενης υφαλοκρηπίδας ή να πραγματοποιήσει σεισμικές έρευνες στην αποκλειστική οικονομική ζώνη που έχει ανακηρύξει η Ελλάδα μετά τη συμφωνία της με την Αίγυπτο.
Μπορείτε να διαβάσετε το Editorial του Θανάση Μανή για το Newsletter του VIADUCT εδώ.
