Ο Λίβανος και η αποσύνθεση του πολιτικού του μοντέλου δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Ιράκ, Λιβύη, Συρία και Υεμένη αντιμετωπίζουν ή έχουν αντιμετωπίσει τον κίνδυνο πολιτικής καταρρεύσεως κατά το πρόσφατο παρελθόν. Στον κατάλογο ίσως προστεθούν και άλλες χώρες, καθώς η μείωση των τιμών των υδρογονανθράκων και η υποκατάστασή τους από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και η δημογραφική έκρηξη που χαρακτηρίζει τα κράτη της Μέσης Ανατολής μπορεί να αποσταθεροποιήσει ακόμη και κράτη που θεωρούνται σήμερα περιφερειακές δυνάμεις όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Μια πιθανή ραγδαία πτώση του κατά κεφαλήν εισοδήματος ως συνδυασμός του μειωμένου εισοδήματος από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων και της αυξήσεως του πληθυσμού μπορεί να έχει δεινές επιπτώσεις, καθώς θα υποσκάψει το θεμέλιο της λαϊκής ανοχής προς τα καθεστώτα,” γράφει ο Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης στην ανάλυση του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.

Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ