Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι στα πρώτα χρόνια της κρίσης ορισμένοι διανοητές και πολιτικοί πρότειναν την αλλαγή γεωστρατηγικού προσανατολισμού. Λίγα χρόνια αργότερα βαθείς γνώστες της θεωρίας των παιγνίων και οραματιστές της γεωπολιτικής ετοιμάστηκαν να παίξουν στη ρουλέτα την τύχη της χώρας μέσω εξόδου από το ευρώ και εφόδου στο Νομισματοκοπείο και στην Τράπεζα της Ελλάδας βασιζόμενοι στη στήριξη της Μόσχας που ως σοβαρή δύναμη απάντησε αρνητικά. Εσχάτως, ορισμένοι εξ αυτών έχουν αλλάξει εντελώς το αφήγημό τους έχουν μετακινηθεί στο άλλο άκρο του γεωπολιτικού φάσματος σε ένα στενότατο εναγκαλισμό με τον υπερατλαντικό σύμμαχο και οδηγούν τις ελληνορωσικές σχέσεις σε μια πορεία ελεύθερης πτώσης.

Οπως γράφαμε και στη Λευκή Βίβλο του ΕΛΙΑΜΕΠ για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, Αμυνα και Ασφάλεια, Αθήνα 2016, θεωρούμε ότι τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας εξυπηρετούνται πιο αποτελεσματικά από την παραμονή και  δραστηριοποίηση της χώρας εντός του ευρωατλαντικού χώρου. Παράλληλα όμως πρέπει να αναζητηθούν τρόποι αναβάθμισης της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας με άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως π.χ n Ρωσία και n Κίνα. Παρά το γεγονός ότι n Ρωσία έχει τα τελευταία χρόνια αναβαθμίσει σημαντικά τις πολιτικές, οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις της με την Τουρκία και άρα δεν θα ήταν ρεαλιστικό να περιμένουμε ουσιαστική ρωσική στήριξη στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών εντάσεων πρέπει να καταβληθεί κάθε  προσπάθεια η επιδείνωση των σχέσεων Μόσχας-Αθήνας να έχει περιορισμένη διάρκεια και εύρος.

Είναι πιθανό ότι οι Ρώσοι διπλωμάτες ξεπέρασαν ορισμένες κόκκινες γραμμές δρώντας εντός ελληνικού εδάφους. Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική και n διπλωματία απαιτούν τη διατήρηση λεπτών ισορροπιών ενώ κατά κανόνα απεχθάνονται τις οβιδιακές μεταμορφώσεις τις επιπόλαιες δηλώσεις και τη γενικότερη έλλειψη σοβαρότητας. Οι δε θεαματικές κυβιστήσεις έχουν συνήθως υψηλό κόστος ιδιαίτερα για τις μικρές χώρες. Τέλος μετά την υψηλού ενδιαφέροντος συνεισφορά στο επιστημονικό πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της θεωρίας της κότας αναρωτιέται κανείς αν η ελληνική διπλωματία εφαρμόζει και το δόγμα της πάπιας του Πεκίνου ούσα δακτυλοδεικτούμενη εντός Ε.Ε. μαζί με την Ουγγαρία ως λίαν συστηματικά διασπούσα τις κοινές ευρωπαϊκές θέσεις έναντι της Κίνας.

Πηγή: Καθημερινή