Η νέα κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στην κορεατική χερσόνησο μετά την πρόσφατη πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία, καθώς ο Κιμ Γιονγκ Ουν ελέγχει τη διαδικασία και τον ρυθμό κλιμάκωσης, ενώ οι άλλες εμπλεκόμενες πλευρές προσπαθούν να κατανοήσουν τα κίνητρά του και να αντιδράσουν ανάλογα. Πιθανώς επιδιώκει να αυξήσει τις πυρηνικές του ικανότητες πριν διαπραγματευθεί ένα πάγωμα του πυρηνικού και πυραυλικού του προγράμματος, ενώ θα προσπαθήσει, όπως έπραξε η Β. Κορέα με επιτυχία στο παρελθόν, να ανταλλάξει οποιαδήποτε σχετική παραχώρηση με οικονομικές παροχές. Επιπλέον, επιθυμεί να αποτρέψει οποιαδήποτε σκέψη για ανατροπή του καθεστώτος του.

Στην προσπάθεια αυτή εκμεταλλεύεται τέσσερα στοιχεία:  (1) την υψηλή τρωτότητα της Ν. Κορέας, ακόμη και σε μια περιορισμένης διάρκειας συμβατική σύγκρουση (2) τη φήμη του ως απρόβλεπτου και ριψοκίνδυνου ηγέτη (3) το πυρηνικό και πυραυλικό του οπλοστάσιο, καθώς και τις ικανότητες κυβερνοπολέμου και (4) την περιορισμένη τρωτότητα της Β. Κορέας σε οικονομικές κυρώσεις, εκτός αν συμπράξει πλήρως και η Κίνα (η οποία όμως δύσκολα θα εφάρμοζε πιο σκληρές κυρώσεις χωρίς να εξασφαλίσει σημαντικά ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ, που θα αφορούσαν π.χ. τις κινεζικές διεκδικήσεις στη Νότια Κινεζική Θάλασσα ή ακόμη και το ζήτημα της Ταϊβάν).

Τις προσπάθειες διαχείρισης δυσχεραίνει το γεγονός ότι εμπλέκονται πολλοί παίκτες (δύο Κορέες, ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία και Ρωσία) με ενίοτε συγκρουόμενα συμφέροντα. Η δε κυβέρνηση Τραμπ έχει στείλει στο τελευταίο διάστημα εξαιρετικά αντιφατικά μηνύματα, προκαλώντας προβληματισμό για το αν έχει μια συγκροτημένη πολιτική στο συγκεκριμένο ζήτημα. Οι κινήσεις της Ουάσιγκτον φαίνεται να υπονομεύουν την αξιοπιστία των αμερικανικών (πυρηνικών) εγγυήσεων ασφαλείας προς τη Ν. Κορέα και την Ιαπωνία. Ως μόνη ρεαλιστική λύση προβάλλει η επανέναρξη των εξαμερών διαπραγματεύσεων. Η πιθανότητα περαιτέρω κλιμάκωσης και στρατιωτικής σύγκρουσης κρίνεται ως μάλλον χαμηλή, καθώς τα εμπλεκόμενα μέρη κατανοούν τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης. Ωστόσο, ο πρόεδρος Τραμπ αντιμετωπίζει εσωτερική πολιτική κρίση και θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό αναζήτησης εξωτερικού «αντιπερισπασμού», ενώ και οι κρίσεις γενικότερα δεν εξελίσσονται πάντοτε βάσει σχεδίου.

Πηγή: Καθημερινή