Η πρακτική της κράτησης, όταν αυτή διεξάγεται σε ευρεία κλίμακα, αδιακρίτως και για παρατεταμένες περιόδους, καθίσταται πολύ δαπανηρή και δεν είναι πλέον καλή αξία για τα χρήματα που επενδύονται. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά διαχειρίζονται οι πόροι. Επομένως, η κράτηση δεν πρέπει να αποτελεί το κύριο εργαλείο πολιτικής της Ελλάδας, μπορεί να προσφέρει μόνο μια λύση περιορισμένη και τελευταίας στιγμής όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες οικονομικά αποδοτικότερες εναλλακτικές λύσεις μιας συνολικής στρατηγικής.
Υπάρχουν αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές εναλλακτικές λύσεις που η Ελλάδα πρέπει να διερευνήσει πριν επενδύσει περαιτέρω σε μια πολιτική με αμφίβολα αποτελέσματα. Οι εναλλακτικές λύσεις που εφαρμόστηκαν με επιτυχία σε άλλες χώρες περιλαμβάνουν: διαλογή και αξιολόγηση μεμονωμένων περιπτώσεων, επένδυση σε έγκαιρες νομικές συμβουλές, επέκταση εναλλακτικών συστημάτων παρακολούθησης, επενδύσεις σε ανοικτούς χώρους φιλοξενίας, επέκταση προγραμμάτων συμβουλευτικής σχετικά με την προοπτική της επιστροφής.
Συγγραφείς: Δανάη Αγγέλη, Άννα Τριανταφυλλίδου
MIDAS Policy Brief (in English): Policy brief: The case study of Amygdaleza Pre-removal Center