Με την ΕΕ να τοποθετεί τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων επ’ αόριστον στην αίθουσα αναμονής, αναπτύχθηκε μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών για άλλους παράγοντες εκτός ΕΕ. Η Τουρκία, μεταξύ άλλων, χρησιμοποίησε αυτόν τον χώρο για να διευρύνει την επιρροή της στα Βαλκάνια από την πολιτική στην οικονομία, από τον πολιτισμό έως τη στρατιωτική συνεργασία, αν και από πολύ χαμηλό σημείο εκκίνησης. Οι διμερείς σχέσεις με όλες τις χώρες της περιοχής είναι αρκετά καλές, ο πρόεδρος Ερντογάν απολαμβάνει την αναγνώριση που συχνά στερείται σε άλλα μέρη του κόσμου. Ενώ η πανδημία έβλαψε περαιτέρω την εικόνα της ΕΕ, ήταν κυρίως η Κίνα και η Ρωσία που μπορούσαν να καλύψουν το κενό με τα δικά τους εμβόλια. Χωρίς δικό της εμβόλιο, η Τουρκία ήταν πολύ λιγότερο ορατή. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για μια αντιπαράθεση ΕΕ-Τουρκίας για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά για την ένταξη αυτών των χωρών στην ΕΕ. Μέσω αυτού, η Τουρκία θα αυξήσει τον αριθμό των συμμάχων σε έναν οργανισμό όπου της έχουν μείνει λίγοι φίλοι.
Το κείμενο υπογράφει ο Ekrem Eddy Güzeldere, Κύριος Ερευνητής Εξωτερικού στο Πρόγραμμα Τουρκίας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ (στα Αγγλικά).