Η παραπληροφόρηση των πολιτών της Βρετανίας ήταν έντονη σχετικά με τα «κόστη» και τα «βάρη» της ΕΕ, και το ζήτημα αυτό αντιμετωπίστηκε μόνο εν μέρει και πολύ αργά κατά τη διάρκεια της καμπάνιας. Εν τέλει, η ρητορική κατά του κατεστημένου, της ελίτ, της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης, που κερδίζει έδαφος στην ήπειρο, είναι ο λαϊκισμός στη χειρότερη μορφή του.  Οι «αξιοπρεπείς», «σκληρά εργαζόμενοι», «καθημερινοί» άνθρωποι, των οποίων το συμφέρον υποστηρίζουν πως εξυπηρετούν οι λαϊκιστές, είναι στην πραγματικότητα, δυστυχώς, οι ίδιοι άνθρωποι που επηρεάζονται αρνητικά περισσότερο από τις πολιτικές που οι τελευταίοι προωθούν. Το «μεγάλο κεφάλαιο» διαφεύγει, οι «μεγάλες πολυεθνικές» μετακομίζουν (μετακινώντας αλλού θέσεις εργασίας), «τα μεγάλα ζητήματα πολιτικής» συνεχίζονται στο μοντέρνο διεθνές «σκάκι» (ένα παιχνίδι που παίζεται «πάνω» από τις ζωές των καθημερινών πολιτών), και τα υψηλού μορφωτικού επιπέδου, εξειδικευμένα και με (ή όχι) εμπειρία στελέχη (golden girls and boys) πηγαίνουν εκεί που υπάρχει ζήτηση (απολαμβάνοντας το προνόμιο της παγκόσμιας κινητικότητας).

Πλήρες Κείμενο (στα αγγλικά)