Η διμερής συνεργασία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας διαδραμάτισε ιστορικά σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο ισχυρότερων ευρωπαϊκών οικονομιών επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τόσο την ίδια τη δομή της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), όσο και τη συζήτηση για τη δυνητική μεταρρύθμισή της, υπό το φως της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης. Ωστόσο, τα δύο αυτά κράτη μέλη είχαν πάντα διαφορετική οπτική σε ό,τι αφορά τους τρόπους ενίσχυσης της ζώνης του ευρώ, γεγονός που συνδέεται με τις αποκλίνουσες οικονομικές τους φιλοσοφίες.

Το παρόν κείμενο, αντλώντας στοιχεία από τη βιβλιογραφία της συγκριτικής πολιτικής οικονομίας, επιδιώκει να εξηγήσει πώς τα θεσμικά χαρακτηριστικά των διαφορετικών μοντέλων καπιταλισμού οδήγησαν τα εν λόγω κράτη μέλη να υιοθετήσουν διαφορετικές στρατηγικές ανάπτυξης παρόλο που συμμετέχουν στην ίδια νομισματική ένωση. Σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζεται ότι οι προτάσεις που υπέβαλαν η Γαλλία και η Γερμανία για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης αντικατοπτρίζουν την προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα συγκριτικά θεσμικά τους πλεονεκτήματα, προωθώντας, εν τέλει, το δικό τους όραμα για την εμβάθυνση της ΟΝΕ. Η συμβολή αυτού του κειμένου εργασίας είναι ότι παρουσιάζει και κωδικοποιεί τις σχετικές προτάσεις που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και τις πολιτικές θέσεις που εξέφρασαν η Γαλλία και η Γερμανία.

Διαβάστε το Κείμενο Εργασίας, που υπογράφει η Δήμητρα Τσίγκου, Υπότροφος Βοηθός Ερευνήτρια της Ερευνητικής Έδρας του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη εδώ (στα Αγγλικά).