Το παρόν Κείμενο Πολιτικής εξετάζει τις διαφορές στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, ιδίως εκείνες που αφορούν στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και στο ζήτημα του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδος. Σημείο εκκίνησης αποτελεί το ιστορικό και νομικό υπόβαθρο της διαφοράς για την επίλυση της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, και δη οι αιτήσεις της Ελλάδος στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1976. Στη συνέχεια, το άρθρο αναπτύσσει τις νομικές θέσεις των δύο κρατών σχετικά με τα ως άνω ζητήματα, θέσεις τις οποίες εξετάζει υπό το φως του διεθνούς δικαίου. Ακολουθεί η συζήτηση σχετικά με τα διαθέσιμα μέσα για την ειρηνική επίλυση των διαφορών μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, με έμφαση να δίδεται στο ενδεχόμενο υπογραφής συνυποσχετικού για την υποβολή της διαφοράς οριοθέτησης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως συζητείται έντονα τελευταία. Το άρθρο καταλήγει με το συμπέρασμα ότι το διεθνές δίκαιο παρέχει ένα επαρκές, σαφές και προβλέψιμο πλαίσιο κανόνων δικαίου για την επίλυση των υπό συζήτηση διαφορών, η οποία επίλυση θα ήταν αναμφίβολα επωφελής όχι μόνο αμοιβαία για τα δύο κράτη, αλλά και για όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Το Κείμενο Πολιτικής υπογράφει ο Δρ. Ευθύμιος Παπασταυρίδης, Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ, Ερευνητής και Διδάσκων, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ακαδημία Αθηνών& Athens PIL Center. Μπορείτε να βρείτε το κείμενο εδώ.
Την μετάφραση επιμελήθηκε η κυρία Ελένη Γερασούδη.