Στη διάρκεια μιας τριήμερης επίσημης επίσκεψης στη Μόσχα τον Ιούνιο του 2019, ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping περιέγραψε τον Vladimir Putin ως τον «καλύτερο φίλο του». Ενώ οι σινο-αμερικανικές σχέσεις επιδεινώνονται με αφορμή συγκρούσεις σε θέματα εμπορικών συναλλαγών και την αντεκδικητική επιβολή δασμών και δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, η σινο-ρωσική συνεργασία εξελίσσεται και εμβαθύνει σε τομείς όπως η ασφάλεια και η άμυνα, η διμερής ενεργειακή συνεργασία καθώς και η αυξανόμενη συμμετοχή του Κρεμλίνου στην κινεζική πρωτοβουλία για τον «Δρόμο του Μεταξιού».

Τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα οικοδομούν μια συμμαχία που προκύπτει από μια κοινή δυσαρέσκεια και βασίζεται στην αμοιβαία εξυπηρέτηση των εκατέρωθεν στρατηγικών. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανά χείρας έκθεση επιχειρηματολογεί ότι η αναδυόμενη στρατηγική αναπροσαρμογή στις σχέσεις Κρεμλίνου και Πεκίνου δεν χαρακτηρίζεται από ισοτιμία των εταίρων.

Για την ηγεσία και των δύο χωρών, το ζήτημα του status είναι κρίσιμο. Η Μόσχα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα σαρωτικά εγχειρήματα επενδύσεων και έργων υποδομής που αναπτύσσει η Κίνα στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του «Δρόμου του Μεταξιού». Σε αυτή τη σχέση, η Μόσχα εμφανίζεται όλο και περισσότερο να έχει ελάσσονα ρόλο έναντι του Πεκίνου.

Το ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών κλίνει σαφώς υπέρ της Κίνας. Οι κινεζικές τράπεζες αποτελούν σημαντικούς δανειστές για τη Ρωσία. Στον τομέα της ενέργειας, η συνεργασία καθορίζεται από τη δυνατότητα της Κίνας να επιβάλλει στη Ρωσία τιμές χαμηλότερες αυτών της αγοράς. Ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι η πρωτοβουλία του «Δρόμου του Μεταξιού» ανταποκρίνεται σε ένα όραμα πολλών δεκαετιών, που εκτείνεται σε διάφορες ηπείρους και υποστηρίζεται από απεριόριστους οικονομικούς πόρους, τους οποίους ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να συναγωνιστεί η Ρωσία.

Ενώ η Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν την συνεργασία τους σε πολλούς τομείς πολιτικής, διάφορες χώρες και περιοχές της ηπειρωτικής Ευρώπης έρχονται αντιμέτωπες με νέες προκλήσεις όσον αφορά τις στρατηγικές επιλογές τους. Από τη μια, η Μόσχα παγιώνει το οικονομικό της αποτύπωμα στη Σερβία και το Μαυροβούνιο, από την άλλη, το Πεκίνο επεκτείνει την παρουσία του στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στο πλαίσιο του δικτύου 17+1. Έτσι, οι υπεύθυνοι άσκησης πολιτικής βρίσκονται ενώπιον δύσκολων εναλλακτικών επιλογών. Ορισμένοι βλέπουν το Πεκίνο ως περισσότερο υποσχόμενη εναλλακτική λύση, ενώ άλλοι αποπειρώνται να βρουν τρόπο συνεργασίας τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το Κείμενο εργασίας, εδώ.