Αφετηρία της μελέτης αποτέλεσε η πρόσκληση του Προέδρου της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, προς τους πολίτες του να ξεκινήσουν ένα διάλογο για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσόβου, με σκοπό να αναζητηθεί και να επιτευχθεί μια ιστορική συμφωνία μεταξύ Σέρβων και Αλβανών που θα επιτρέψει στην Σερβία να διευθετήσει το ζήτημα του Κοσόβου και να εξασφαλίσει το μέλλον της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο συγγραφέας προβαίνει σε μιαν αποτίμηση διαφόρων προσπαθειών για την επίλυση της διαμάχης μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, περιλαμβανομένων του Σχεδίου Αχτισάαρι του 2007 και του Διαλόγου των Βρυξελλών που συνεχίζεται ακόμη, και επιχειρεί να άρει ορισμένες ασάφειες και παρεξηγήσεις που εξακολουθούν να υφίστανται σχετικά με βασικές παράμετρες της διαμάχης και της Ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης των δύο πλευρών.
Στην συνέχεια, η ανάλυση των αρχών που έθεσε ο κ. Βούτσιτς ως κατευθυντήριες στην συζήτηση μεταξύ Σέρβων και Αλβανών, ήτοι ότι (α) η Σερβία δεν επιβουλεύεται ό,τι δεν ανήκει σ’ αυτήν και δεν δέχεται να παραχωρήσει σε άλλους ό,τι ανήκει σ’ αυτήν, και (β) η προστασία της Σερβικής θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στο Κόσοβο αποτελεί υπέρτατη προτεραιότητα της Σερβίας, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επιδιωκόμενη συμφωνία θα πρέπει να προβλέπει ότι (α) η Σερβία αναγνωρίζει ότι η κρατική οντότητα του Κοσόβου δεν ανήκει σ’ αυτήν, αλλά ανήκει δικαίως στο Κόσοβο, και (β) το Κόσοβο αναγνωρίζει καθεστώς εξαιρετικότητας στην Σερβική θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά μέσα στην επικράτειά του. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται επί πλέον ότι στην προκείμενη περίπτωση η ιδεώδης συμφωνία συμβαίνει να είναι και εφικτή.
Μπορείτε να διαβάστε όλο το Κείμενο Εργασίας εδώ.