“Τα ακίνητα που παραχωρήθηκαν ή πουλήθηκαν διατέθηκαν στην κατάσταση στην οποία, αυτά και οι γύρω τους υποδομές, βρίσκονταν πριν προκηρυχθεί ο διαγωνισμός τους, ή επήλθαν βελτιώσεις που ανέβασαν την αξία τους; Δεν είναι λογικό να αναμένεται αύξηση του ενδιαφέροντος – και της αξίας – για ένα π.χ. αεροδρόμιο, λιμάνι ή ακίνητο προς τουριστική αξιοποίηση, εάν πριν τον αντίστοιχο διαγωνισμό βελτιωθούν οι οδικές προσβάσεις προς αυτό, αναβαθμισθεί η τηλεπικοινωνιακή και ψηφιακή υποδομή του ευρύτερου χώρου στον οποίο βρίσκεται, ληφθούν μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας και αναβάθμισης, διασφαλισθούν οι υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης, υπάρξει μέριμνα για ύπαρξη κατάλληλα εκπαιδευμένου ανθρώπινου δυναμικού; Ενέργειες που το κόστος τους θα καλυφθεί, εν όλω ή έστω εν μέρει, από την αύξηση του τιμήματος που λογικά θα επιτευχθεί, αλλά και που θα είναι χρήσιμες ακόμη και στην περίπτωση που η αποκρατικοποίηση δεν ευοδωθεί για διάφορους λόγους, δεδομένου ότι θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της αντίστοιχης περιοχής. Αντίστοιχες ενέργειες, διαφορετικού βέβαια είδους, θα πρέπει να αναλαμβάνονται και στις περιπτώσεις διάθεσης δημόσιων επιχειρήσεων. Εξ όσων μπορούμε να γνωρίζουμε, το ΤΑΙΠΕΔ, πριν την προκήρυξη του διαγωνισμού, μεριμνά για την διευθέτηση των εκκρεμοτήτων που συνδέονται με ζητήματα πολεοδομικά, δασικά ή αρχαιολογίας. Αυτό είναι οπωσδήποτε θετικό, όχι όμως και επαρκές.”
Γράφει ο Αλέκος Κρητικός σε άρθρο του στο Capital.gr.
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
