“Το εγχείρημα της στρατηγικής αυτονομίας της Ε.Ε., που διατύπωσε ο Πρόεδρος Μακρόν και υιοθέτησε η Ε.Ε., εξετράφη από τις ίδιες αυτές δυνάμεις παγκόσμιας αταξίας που η τετραετία Τραμπ απελευθέρωσε: τη διεθνή αποχώρηση της Αμερικής, την ετοιμότητα της Κίνας να καλύψει το κενό οξύνοντας τον νέο παγκόσμιο διπολισμό. Μια Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική που παράγουν πολέμους, καταστροφή και προσφυγικά κύματα απελπισμένων ανθρώπων οι οποίοι αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη παροξύνοντας τις εσωτερικές της εντάσεις. Όλα αυτά, κι η κληρονομιά τους, τροφοδοτούν ακόμα τη δυναμική της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας, αναβιώνοντας ταυτόχρονα την αναγκαιότητα ευρωατλαντικής ενότητας.
H E.Ε. έχει κάνει πολλά για να εγκαθιδρύσει τις προϋποθέσεις: έναν φιλόδοξο προϋπολογισμό με κοινή έκδοση χρέους, που μεταφέρει πόρους στις ευπαθέστερες οικονομίες, προστατεύει εργαζομένους κι επιχειρήσεις από την κρίση, επενδύει στον ψηφιακό μετασχηματισμό και την πράσινη ανάπτυξη. Μεγαλύτερη διεθνή αυτονομία για το ευρώ. Ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, βήματα προς διαρθρωμένη αμυντική συνεργασία. Πολλά. Όχι όμως αρκετά.”
Γράφει ο Γιώργος Παγουλάτος στην Καθημερινή.
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.