Άρθρο του Γιάννη Καρτάλη
Στις μαύρες μέρες που ζούμε μια λευκή βίβλος έρχεται να φωτίσει το σκοτεινό σκηνικό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία βαδίζει χωρίς πυξίδα σε μια γεωγραφική περιοχή που χαρακτηρίζεται, ούτως ή άλλως, από αστάθεια και ρευστότητα και επιβαρύνεται τώρα και από το τεράστιο και πολυδαίδαλο πρόβλημα του Προσφυγικού, με όλες τις επιπτώσεις τις οποίες βιώνουμε καθημερινά. Καθώς λοιπόν τις εξαιρετικά κρίσιμες αυτές στιγμές η χώρα μας δεν διαθέτει ένα θεσμικό όργανο στρατηγικού σχεδιασμού που θα χάραζε μια συγκροτημένη πολιτική στα μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας, το κενό αυτό ήλθε να καλύψει το Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), που θεωρείται η σοβαρότερη ελληνική «δεξαμενή σκέψης» (Think Tank). Μια μελέτη η οποία, αν αξιοποιηθεί καταλλήλως, θα συμβάλει αποφασιστικά στην κάλυψη του ελλείμματος αξιοπιστίας που αντιμετωπίζει διεθνώς σήμερα η Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται εξονυχιστικά οι σχέσεις με την ΕΕ και τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις, η ελληνική πολιτική στα Βαλκάνια και απέναντι στην Τουρκία, το Κυπριακό, η θέση των μειονοτήτων, η πορεία της παγκοσμιοποίησης, η ενεργειακή ασφάλεια, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και η άνοδος της Κίνας, καθώς και πολλά άλλα, κάτω από τον μανδύα μιας αυστηρής επιστημονικής προσέγγισης, χωρίς ιδεολογικές εμμονές και παρερμηνείες. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η επισήμανση του προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητή κ. Λουκά Τσούκαλη ότι «η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά τον εσωτερικό διχασμό που επανέρχεται κάθε τόσο ως μάστιγα». Γεγονός που έχει επιπτώσεις και στην ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως μπορέσαμε δυστυχώς να διαπιστώσουμε, για μία ακόμη φορά, τις τελευταίες ημέρες με την εκδήλωση, στα όρια της γελοιότητας, ενός ανέξοδου δήθεν πατριωτισμού γύρω από το γνωστό «Μακεδονικό». Μια υπόθεση που έχει χαθεί εδώ και χρόνια, επειδή δεν θελήσαμε να τη διευθετήσουμε, όταν ακόμη είχαμε τη δυνατότητα να το πράξουμε.
Τίθεται έτσι το καίριο ερώτημα για το ποιες δυνατότητες έχει σήμερα η Ελλάδα κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης, της έντονης εσωτερικής πολιτικής πόλωσης και της κατάρρευσης της αξιοπιστίας της διεθνώς, να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και τις απειλές της νέας εποχής. Ευνόητο είναι ότι κατ’ αρχήν θα πρέπει να τα βρούμε μεταξύ μας, ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα, όπου η τάση είναι να αντιμετωπίζονται υπό το πρίσμα της εσωτερικής πολιτικής διαμάχης για την αποκόμιση κομματικού οφέλους. Ετσι όμως δεν προωθείται το εθνικό όφελος, καθώς όλα τα γνωστά ζητήματα λιμνάζουν και η λύση τους καθίσταται, με την πάροδο του χρόνου, ολοένα και δυσκολότερη. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι η λευκή βίβλος (αν διαβασθεί φυσικά από τους αρμοδίους) θα συμβάλει στην έναρξη ενός αναγκαίου νηφάλιου διαλόγου για το πού πηγαίνουμε από εδώ και πέρα.
Πηγή: Βήμα της Κυριακής
