Εδώ και αρκετά χρόνια οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παγκόσμιες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών ανησυχούν κυβερνητικούς αξιωματούχους, ειδικούς επιστήμονες και απλούς πολίτες. Υπάρχει βεβαίως σημαντική αβεβαιότητα σχετικά με το ακριβές μέγεθος, τον ρυθμό και το γεωγραφικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής (που θα μπορούσε να περιλαμβάνει μείωση της καλλιεργήσιμης γης λόγω ερημοποίησης, εκτεταμένη λειψυδρία, φθίνοντα αποθέματα τροφίμων και αλιευμάτων, αύξηση συχνότητας ακραίων καιρικών φαινομένων, απώλεια παράκτιων εδαφών λόγω ανόδου της στάθμης των υδάτων και εκτεταμένη μετανάστευση λόγω περιβαλλοντικών αλλαγών). Ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής θα είναι ακόμα πιο έντονος σε ευπαθείς περιοχές και ομάδες που έχουν να αντιμετωπίσουν πολλαπλές πιέσεις ταυτόχρονα – προϋπάρχουσες συγκρούσεις, φτώχεια και άνιση πρόσβαση σε πόρους, αδύναμους θεσμούς, επισιτιστική ανασφάλεια και ασθένειες. Η διάδραση μεταξύ των πιθανών προβλημάτων εντείνει τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα και ενδέχεται να προκαλέσει μια «αλυσιδωτή αντίδραση» με απρόβλεπτες συνέπειες.

Στην περίπτωση έντονης κλιματικής αλλαγής (μέση άνοδος στην παγκόσμια θερμοκρασία της τάξεως των 2,6 βαθμών Κελσίου ώς το 2040), μαζικά μη-γραμμικά φαινόμενα στο παγκόσμιο περιβάλλον θα προκαλέσουν μαζικά μη-γραμμικά κοινωνικά φαινόμενα. Η εσωτερική συνοχή των κρατών θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις, ως αποτέλεσμα της δραματικής αύξησης της μετανάστευσης (ο αριθμός των περιβαλλοντικών προσφύγων θα μπορούσε να φθάσει τα 150 εκατ. μέχρι το 2050) από τη μία και μεταβολών στη γεωργική δραστηριότητα και στη διαθέσιμη ποσότητα νερού από την άλλη. Ιδιαίτερα αισθητές εκτιμάται ότι θα γίνουν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στις περιοχές της Μεσογείου και της Υποσαχάριας Αφρικής. Τέλος, σε τρισεκατομμύρια δολάρια εκτιμάται το κόστος προστασίας παράκτιων περιοχών σε ολόκληρο τον πλανήτη από την άνοδο της στάθμης των θαλασσών. Για τη χώρα μας δείτε χαρακτηριστικά http://sealevel.climatecentral.org/ για την περιοχή της Θεσσαλονίκης ή τις μελέτες της Τραπέζης της Ελλάδος και της WWF.

Επειτα από αρκετά χρόνια ανεπιτυχών διαπραγματεύσεων, υπογράφηκε από 195 κράτη στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 2015 η συμφωνία COP21. Η συμφωνία αυτή δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου. Ο πρόεδρος Ομπάμα την είχε υποστηρίξει σθεναρά, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ προεκλογικά χαρακτήρισε την κλιματική αλλαγή ως «κινεζικό κόλπο για να αποδυναμωθεί η αμερικανική οικονομία». Ισως βάρυνε περισσότερο η επιστημονική άποψη της συμβούλου του Kελιάν Κόνγουεϊ (που εισήγαγε την έννοια των «εναλλακτικών γεγονότων» και είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ο Ομπάμα χρησιμοποιούσε φούρνους μικροκυμάτων για να παρακολουθεί τις συνομιλίες του Τραμπ) από το περίπου 97% των ειδικών παγκοσμίως που θεωρούν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι υπεύθυνες για την άνοδο της θερμοκρασίας. Αν και ο Τραμπ έχει πλέον υιοθετήσει μια πιο μετριοπαθή στάση, εξακολουθεί να είναι κατά της συμφωνίας COP21. Χωρίς αμερικανική συμμετοχή είναι βέβαιο ότι η συμφωνία θα αποτύχει. Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και τα χρονικά περιθώρια για τον πλανήτη φαίνεται να στενεύουν επικίνδυνα.

Πηγή: Καθημερινή